Mag ik alstublieft plastic recyclen?

Zoals eerder beschreven is het goed mogelijk om plastic te gebruiken dat kan worden gerecycled, met opdruk en al. Veel verpakkingsplastic dat we nu gebruiken is polypropyleen (PP) of polyethyleen (PE). Beide materialen zijn verbindingen waarin alleen koolstof en waterstof voorkomt, waardoor ze veel minder schadelijk zijn in vuilverbranding dan bijvoorbeeld PVC, waarin ook chloor voorkomt.

Maar minder schadelijk maakt het nog niet schadeloos. PP en PE verbranden tot CO2 en water; in beide gevallen gaat het om materialen die uit de aarde worden gedolven in de vorm van olie, en die in de lucht worden losgelaten om daar een broeikaseffect te ontketenen. Tegelijk wordt olie steeds schaarser. Het is beter om dit plastic dus toch niet te verbranden.

PP en PE zijn echter ook prima om te smelten tot hun basismaterialen, en daarna herbruikbaar zonder verlies van kwaliteit. Waarom doen we dat niet gewoon? Ik neem al jaren geen plastic tasjes aan in winkels, maar het is opvallend hoe weinig mensen stilstaan bij de impact van het kwartiertje gemak dat ze bij hun boodschappen krijgen -- als dat gemak 10 cent zou kosten zou dat al veel beter gaan. Dan opeens worden zakjes van huis meegenomen, en gaan meer mensen met rugzakken rondlopen. Reken eens uit hoeveel u per week kwijt zou zijn aan draagtasjes?

Een instantie als VROM zou landelijk een prijs voor deze destructieve gedienstigheid kunnen opleggen. Ondernemers zouden er geen been in zien een prijs voor elk plastic tasje te rekenen als alle ondernemers dat ook doen. Ze zijn voor een plastic zak namelijk zo'n 5 tot 10 cent kwijt, en die kostenpost voorkomen ze graag als ze er niet onvriendelijker door overkomen dan de concurrent.

Verder zou VROM kunnen aansturen op het inzamelen en hergebruiken van zakken en andere verpakkingen van PE of PP. Om dit volledig mogelijk te maken kan worden geeist dat plastic bedrukt is met de standaard CMYK-drukkleuren, met een inkt die per kleur een bepaald smeltpunt kent. Zo kan in een aantal temperatuurbaden de plastic zak stap voor stap worden "gereduceerd" tot de opbouwende bestanddelen die daarna zonder kwaliteitsverlies hergebruikt kunnen worden.

De voorwaarden om dit werkbaar te maken vallen nogal mee. Materialen moeten een automatisch herkenbaar logo met hun materiaal en kwaliteitsklasse vermelden. Producten die deze materialen bevatten (wellicht ook speelgoedauto's en gasfornuizen) moeten het mogelijk maken om deze materialen zonder verlies terug te winnen. Inkten op deze materialen moeten voldoen aan de voorwaarden voor hergebruik en voorgedefinieerde CMYK-smeltpunten. Wie daar niet aan kan voldoen kan altijd nog kleurloze tasjes aanbieden met een ingestanst logo voor materiaalsoort en -kwaliteit.

VROM dwingt bedrijven op dit moment een verpakkingenadministratie te voeren, en dat is een hele rare maatregel die niet echt bijdraagt aan het milieu, hooguit aan de administratieve druk op ondernemers. Hoe zo'n beleid zou kunnen motiveren tot verantwoordelijker verpakkingsbeleid is me nooit duidelijk geweest. Een aanpak zoals hierboven, die zorgt voor het hergebruikt van plastics in onder andere verpakkingen, werkt volgens mij veel directer en is daarnaast ook een stuk vriendelijker voor kleine ondernemers.

Na aanpassing aan deze norm zouden we met een gerust hart plastics kunnen consumeren, omdat we immers zorg dragen voor een cyclus die eeuwig kan duren en die ons als mensheid niet te veel kost. Zonder giftige walmen door inktverbranding, zonder olie te misbruiken en zonder CO2 te produceren.